wyzbyć się

wyzbyć się
(-ędę, -ędziesz); imp -ądź; vb; od wyzbywać się
* * *
wyzbyć się
pf.
-będę -będziesz, -bądź, wyzbywać się ipf. -am -asz
1. (= pozbyć się czegoś) divest o.s. (czegoś of sth) get rid (czegoś of sth); (towaru) sell out.
2. (nawyków, skrupułów, przyzwyczajeń) overcome.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • wyzbyć się — dk, wyzbyć sięzbędę się, wyzbyć sięzbędziesz się, wyzbyć sięzbędą się, wyzbyć sięzbądź się, wyzbyć sięzbył się wyzbywać się ndk I, wyzbyć sięam się, wyzbyć sięasz się, wyzbyć sięają się, wyzbyć sięaj się, wyzbyć sięał się «pozbawić się, pozbyć… …   Słownik języka polskiego

  • wyszpulić się — wyzbyć się …   Słownik gwary warszawskiej

  • wyzbywać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyzbywać sięam się, wyzbywać sięa się, wyzbywać sięają się {{/stl 8}}– wyzbyć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, wyzbywać siębędę się, wyzbywać siębędzie się, wyzbywać siębądź się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sentyment — m IV, D. u, Ms. sentymentncie; lm M. y 1. «sympatia, skłonność, uczucie do kogoś lub czegoś; przywiązanie» Nagły, silny sentyment. Mieć, żywić dla kogoś, czegoś a. do kogoś, czegoś sentyment. Czuł sentyment dla (do) rodzinnego miasta. Wspominać… …   Słownik języka polskiego

  • oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… …   Słownik języka polskiego

  • czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… …   Słownik języka polskiego

  • skrupuł — m IV, D. u, Ms. skrupułule; lm M. y «wątpliwość natury moralnej odnosząca się do własnego postępowania, wstrzymująca od popełnienia czynu nieetycznego, mogącego sprawić komuś przykrość, zaszkodzić komuś itp.» Dziecinne, niedorzeczne, zbyteczne… …   Słownik języka polskiego

  • nawyczka — ż III, CMs. nawyczkaczce; lm D, nawyczkaczek pot. «nawyk, przyzwyczajenie, zwykle złe, szkodliwe» Mieć niemiłe nawyczki. Pozbyć się, wyzbyć się nawyczek …   Słownik języka polskiego

  • podejrzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. podejrzeć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podejrzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. podejrzenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stanąć na nogi [na nogach] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągnąć samodzielność, stabilizację, dobrą pozycję w swojej działalności; wyzbyć się kłopotów finansowych, dorobić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Firma stanęła na nogi. Po dziesięciu… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • hamulec — m II, D. hamuleclca; lm M. hamuleclce, D. hamuleclców «urządzenie do zatrzymywania lub zmniejszania prędkości ruchomych części mechanizmów, maszyn, pojazdów» Hamulec ręczny, nożny. Hamulec hydrauliczny, mechaniczny, pneumatyczny. Pedał, rączka… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”